مقدمه ای بر علف های هرز

علف هرز از مهمترین موضوعاتی است که بشر همواره با آن دست به گریبان بوده است و همواره خسارت های زیادی را به انسان و محصولات زراعی او وارد می سازد. خسارت های وارد شده توسط این موجودات به صورت نسبتا نامحسوس وارد می گردد، چرا که بذر های خود را به آرامی در هر جا که می خواهند پراکنده می نمایند و به رشد خود ادامه می دهند.

تعاریف زیادی از علف هرز وجود دارد و به طور کلی می توان این جمله را در مورد آنها بیان نمود که: علف های هرز گیاهانی نسبتا مقاوم هستند که نسبت به شرایط مختلف سازگاری می یابند و در محل های نا خواسته می رویند، هم چنین موجب افزایش هزینه های تولید و کاهش کمی و کیفی محصول  می گردند. بنا بر این تعریف، گل مریم در میان مزرعه زنبق علف هرز به حساب می آید و بایستی در مورد آن تمهیدات لازم اندیشیده شود.

علف هرز گیاه خاصی نیست که به طور مشخص و ذاتی علف هرز باشد، بلکه به دلیل خصوصیات خاصی که به زیان انسان و خواسته های اوست از طرف انسان  این  نام گرفته است. در زیر به برخی از این خصوصیات اشاره می گردد:

·  دارای رشد سریع در مراحل مختلف زیستی شامل مراحل رویشی و زایشی

·  عدم هماهنگی جوانه زنی بذور در زمان مشخص، حتی اگر از یگ پایه مادری باشند.

·  قدرت زیاد بذور در روئیدن در شرایط و محیط های مختلف

·  توانایی گیاه در تولید بذر در شرایط متفاوت

·  تولید بذر در دوره طولانی تا زمانی که شرایط محیطی اجازه می دهد.

·  تولید میزان زیاد بذر در مقایسه با گیاهان زراعی

·  علف های هرز اغلب خود گشن هستند و در صورت دگر گشن بودن نیز گرده افشانی آنها با باد و یا حشرات غیر اختصاصی انجام می گردد.

·  دارای پراکنش وسیع و قابلیت انتشار در نقاط دور دست

·  دارای ویژگی های خاص، مانند تولید مواد اللوپاتیک که بر قدرت رقابت آنها می افزاید.

·  در صورتی که جز علف های هرز دائمی و همیشگی باشند، اندام های تکثیری آنها سریع و به طور قوی می رویند.

منبع:سایت گیاه پزشکان