Syn: Caradrina exigua Hb. (Lep: Noctuidae)
میزبان :ذرت، چغندر قند، یونجه، سیبزمینی، پنبه، گیاهان جالیزی، حبوبات و گوجهفرنگی، باقلا، سویا، تاج خروس،سلمک، لوبیا، پیچک و..
انتشار:گسترش وسیعی دارد در مزارع ذرت تابستانه در استان خوزستان و کرمانشاه خسارت زیادی وارد میسازد.
مرفولوژی:
حشره کامل: پروانهای نسبتاً کوچک به طول 14-10mm و عرض بدن با بال های باز 30-25mm، بال های جلویی قهوهای یا خاکستری و دارای دو لکه، اولی لوبیایی شکل و قهوهای و دومی گرد و به رنگ زرد صدفی تا نارنجی.
تخم: کروی و کوچک به قطر 5/0mm، زرد کمرنگ تا زرد مایل به سبز، دستجات تخم در زیر برگ، که با ترشحات خارجی دستگاه تناسلی پوشانده میشوند که با دسته موهای زرد و سفید رنگ انتهای شکم پوشانده میشوند.
لارو: به طور معمول سبز است ولی گاهی به رنگ خاکستری و حتی تیره هم دیده میشود که تابع شرایط محیطی و تغذیه است، سه نوار طولی و باریک به رنگهای سیاه، نارنجی و سفید در دو طرف بدن وجود دارد با طول بدن در حداکثر رشد حدود 30-25mm
شفیره: لاروسن آخر در لانهی گلی شفیره میشود، لانهی شفیرگی برجسته و دارای خطوط نامنظم، طول 14-12mm ، به شکل کله قندی و به رنگ قهوهای تا خرمایی در انتها دارای 4 عددخار.
خسارت:
خسارت از زمان ظهور جوانههای گیاه جوان در سطح خاک به لاروسن، I تغذیه دسته جمعی از اپیدرم و مختصری پارانشیم نردبانی برگ در سطوح زیر و رویی، لاروسن دوم در هر بوته به تعدد کمتری وجود دارد ولی خسارت بیشتری میزند، لاروسن III به سوراخ کردن برگ و جدا کردن قطعاتی از برگ می پردازد(برگ مقعرمیشود)، با وسعت سوراخهای روی برگ و قطع پهنک برگ از وسط یا ناحیهی 1/3 انتهایی، لاروسن III در جوانههای مرکزی باعث خسارت شدید می شود.
کنترل:
زراعی: تناوب کشت با گیاهان غیر میزبان، شخم عمیق، کنترل علفهای هرز، نصب تلههای نوری و فرمونی
دشمنان طبیعی:
پارازتیوئید، سن III لاروی و بالاتر |
1- Habrobrcon hebtas say. |
|
2- Apanteles glomeratus |
شیمیایی: اندوسولفان 35% lit/ha 2، فوزالن 35% lit/ha3، کارباریل 80%lit/ha5/2، منوکلروتوفوس lit/ha 5/1 خصوصاً وقتی لاروها در مراحل اولیهی رشدی هستند.
منبع: سایت گیاه پزشکان